การได้ยินเป็นประสาทสัมผัสที่สำคัญสำหรับเด็ก  มีผลต่อพัฒนาการทางภาษา การสื่อความหมายด้วยการพูด และการเรียนรู้ ซึ่งเป็นพื้นฐานสำคัญในการพัฒนาด้านอารมณ์และสังคมต่อไป  ดังนั้นเด็กที่มีความผิดปกติทางการได้ยินควรได้รับการตรวจวินิจฉัยเพื่อหาสาเหตุของการสูญเสียการได้ยินและรับการช่วยเหลือฟื้นฟูในทันที  มีการศึกษาพบว่าเด็กหูเสื่อมที่ได้รับการวินิจฉัยเมื่ออายุยังน้อย จะได้ประโยชน์จากการฟื้นฟูมากที่สุด

        ภาวะสูญเสียการได้ยินในทารกแรกเกิด เป็นปัณหาที่พบบ่อยในประเทศที่กำลังพัฒนา  มีรายงานอัตราการเกิดภาวะสูญเสียการได้ยินในเด็กทารกได้มากถึง 1-2 ราย ต่อ 1,000 รายของทารกที่เกิดใหม่ต่อปี  โดยพบในอัตราที่มากขึ้นในทารกกลุ่มเสี่ยงได้แก่

        - ทารกแรกเกิดที่มีน้ำหนักแรกคลอดน้อยกว่า 1,500 กรัมหรือคลอดก่อนกำหนด
        - มีความผิดปกติของศีรษะ ใบหน้า และหูตั้งแต่กำเนิด
        - มารดาได้รับยาหรือสารที่เป็นพิษต่อเด็กขณะตั้งครรภ์
        - มารดามีการติดเชื้อขณะตั้งครรภ์
        - ภาวะตัวเหลืองจนต้องถ่ายเลือด
        - มีบุคคลในครอบครัวเป็นโรคประสาทหูพิการ เป็นใบ้ตั้งแต่กำเนิด
        - มีปัญหาระหว่างคลอด แรกคลอดต้องอยู่ในหออภิบาลผู้ป่วยแรกเกิด
        - ได้ใช้เครื่องช่วย หายใจ ได้รับยาที่มีพิษต่อหู
        - ภาวะขาดออกซิเจนขณะอยู่ในครรภ์มารดาหรือระหว่างคลอด
        - มีลักษณะที่เข้ากับโรคทางพันธุกรรมที่มีความผิดปกติทางการได้ยิน

        การตรวจการได้ยินตั้งแต่แรกเกิดจึงมีความสำคัญ  ในประเทศอเมริกาแนะนำให้เด็กแรกเกิดจนถึง 1 เดือน ต้องได้รับการตรวจการได้ยินเบื้องต้นเพื่อคัดกรอง  และเด็กควรได้รับการยืนยันการวินิจฉัยอายุไม่เกิน 3 เดือน  ปัจจุบันมีการนำเครื่องมือเพื่อตรวจคัดกรองการได้ยินในทารกแรกเกิดที่เรียกว่า OAE (Otoacoustic emission) โดยใช้ตรวจวัดเสียงสะท้อนจากหูชั้นใน



        ทำได้ง่ายขณะเด็กหลับตามธรรมชาติหรือนอนนิ่ง ๆ ในห้องที่เงียบ  ไม่ต้องใช้ยานอนหลับ  ไม่ทำให้เด็กเจ็บปวด เพียงใช้เสียงกระตุ้นเข้าไปในหูทั้งสองข้าง แล้วรอการประมวลผลจากเครื่องตรวจ ทราบผลทันทีเมื่อสิ้นสุดการตรวจ  หากผลการตรวจไม่ผ่านในครั้งแรก  แพทย์หู คอ จมูกจะมีการนัดเพื่อตรวจซ้ำ หรือส่งตรวจเพิ่มเติมเพื่อยืนยันการวินิจฉัยและให้การฟื้นฟูต่อไป